Καλησπέρα!
Σιγά σιγά επιστρέφω στις συνηθισμένες μου αναρτήσεις, ξέρετε, κατασκευές, βελονάκι κτλ! Εργασιοθεραπεία, όπως μου προτείνατε αρκετοί! Τις μέρες που πάω τα μικρά στις δραστηριότητες τους, κάνω βολτίτσα στο δασάκι, όλα έχουν γίνει πράσινα, ακόμα και το χώμα! Είμαι σίγουρη, η άνοιξη πλησιάζει!
Αυτό που μου έκανε πάντως εντύπωση είναι πόσοι απαντήσατε πως έχετε κι εσείς τις μαύρες σας αυτή την εποχή... Κουράγιο σε όλους μας λοιπόν, ας το σκεφτούμε όλο αυτό σαν το τέλος του χειμώνα! Και με την ευκαιρία σας παρουσιάζω μια κατασκευή που μου θυμίζει άνοιξη.
Το παρακάτω καρεκλάκι ομολογώ οτι ποτέ δεν το συμπάθησα. Μάλλον γενικά δε συμπαθώ τα κακόγουστα κουνέλια με τεράστια μάτια.
Δεδομένου όμως οτι όποτε κάθονταν έκανε πιου πιου καταλαβαίνετε οτι τα παιδιά μου το λάτρευαν. Τόσο που το χρησιμοποιούσαν μέχρι που δεν άντεξε την υπερβολική χρήση και έσπασε. Ω, τι χαρά, ευκαιρία για ένα ...
...κερασοκαρεκλάκι!!!
Το μόνο που κράτησα απο το παλιό κάθισμα ήταν η γέμιση! Ο φανταστικός ξυλουργός μου μου έκοψε ένα ξύλο στο σχήμα του παλιού και ο φανταστικός μπαμπάς μου μου δάνεισε το συρραπτικό για ξύλα. Λίγο ύφασμα, ένα κόκκινο σπρέι και βουαλά!
Αντίο άσχημο καρεκλάκι!
Φυσικά το καινούριο δεν κάνει πιου πιου και δεν ξέρω πόσο πρακτικό είναι το ύφασμα όταν έχεις να κάνεις με παιδιά (μάλλον ξέρω αλλά προτιμώ να μην το σκέφτομαι)!
Το σίγουρο είναι πως ξέφυγα λίγο κάνοντας κάτι δημιουργικό. Σας το εύχομαι!Ετικέτες ανακύκλωση, κατασκευές, παιδιά