Στο δάσος της Βόρειας Εύβοιας, μέσα στα χρώματα του φθινοπώρου. Παλιές γέφυρες και κιτρινισμένα φύλλα. Μια απαλή δροσιά απλώνεται παντού.
Χρωματιστά μελίσσια που ζουζουνίζουν ακόμα ανάμεσα στα δέντρα. Κολοκύθες στολισμένες σε όλο το δρόμο, βρεγμένες απο τη βροχή. Μια μυρωδιά απο φύλλα και χώμα.
Πορτοκαλί και κόκκινο γεμίζουν το τοπίο. Ένα αυτοσχέδιο πικ νικ δίπλα στο ποτάμι. Χαρούμενα γέλια και ποδαράκια που πλατσουρίζουν. Ήχοι και σκηνές που κρατώ σαν φυλαχτό όσο είμαι μόνη μου εδώ.
Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά αυτή η ανάρτηση γιατί μου θυμίζει τα όμορφα που περάσαμε και μου δίνει θάρρος γι'αυτό που περιμένω. Κι όσο κι αν στεναχωριέμαι που έχασα τις πρώτες τους στιγμές στο σχολείο, ονειρεύομαι μια ολόκληρη χρονιά σαν το Φθινόπωρο. Γεμάτη ζεστά χρώματα και θαλπωρή. Με γλυκιά μυρωδιά μήλου και κανέλας. Με πολύ πλέξιμο και βόλτες στην εξοχή. Με μεσημεριανό ύπνο και τη βροχή να χτυπάει στο τζάμι. Μπορεί να είναι έτσι αυτη η χρονιά;
Εύχομαι σε όλους σας καλή σχολική χρονιά! Κάπου διάβασα οτι έχουμε 900 εβδομάδες μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά μας, απολαύστε και δώστε σημασία στην κάθε στιγμή. Είναι τόσο πολύτιμες...
(Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες έξω απο το Προκόπι, στο δρόμο μας για το
Club Agia Anna)