Ξέρω χάθηκα αυτο τον καιρό, μεσολάβησαν όμως κάμποσα πράγματα, ανάμεσα στα οποία κι ένα καλώδιο που έμεινε ξεχασμένο στην Αθήνα με αποτέλεσμα να μή μπορώ να κάνω ανάρτηση!
Στο μεταξύ, με αφορμή ένα επαγγελματικό ταξίδι του mrΓ μας προέκυψε και μία σύντομη απόδραση στην Πράγα. Μια πόλη που ενώ όλοι λένε πόσο ωραία είναι, ποτέ δε μου έκανε αίσθηση να πάω, πάντα υπήρχε καποιος άλλος προορισμός που με τραβούσε περισσότερο. Ευτυχώς λοιπόν που έγινε κι αυτό και κατάλαβα πόσο λάθος είχα.
Πραγματικά την ερωτεύτηκα! Ήταν ακριβώς όπως θα ήθελα να είναι.Ντυμένη με τα χρώματα του φθινοπώρου, συννεφιασμένη, μουντή και με κτηρια γεμάτα κεραμιδένιες σκεπές.
Τις πρώτες μέρες είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε λίγο χρόνο οι δυό μας, να αναπληρώσουμε τις στιγμές που χάθηκαν μέσα στο καλοκαίρι που ήμασταν χώρια. Κάναμε ρομαντικές βόλτες στο ποτάμι και είδαμε τη γεφυρούλα με τα λουκέτα. Τα ζευγαράκια γράφουν το όνομά τους και πετάνε το κλειδί στο νερό.
Χαζέψαμε με τις ώρες στη λαϊκή, που καμία σχέση δεν είχε με τις δικές μας λαϊκές, μπορούσες να βρείς απο λαχταριστά ψωμάκια, και macaroons μέχρι μαγειρευτά φαγητά.
Μάλιστα οι Τσέχες θείτσες κάναν τα ψώνια τους με ψάθινα καλάθια σε αντίθεση με τα καροτσάκια που έχουν οι Ελληνίδες θείτσες...
Βρήκαμε καταφύγιο απο το κρύο σε μικρές καφετεριούλες και δοκιμάσαμε διάφορα γλυκά. Το αγαπημένο μου το cafe Ebel, γλυκούλι και ποιοτικό.
Είδαμε το ξακουστό αστρονομικό ρολόι (τίγκα στον τουρίστα, αυτά που μισώ) και χαζολογήσαμε στην πλατεία ακούγοντας jazz.
Ήθελα επίσης να δοκιμάσω τα beer gardens, υπαίθρια τραπεζάκια , λουκάνικα, ξινολάχανο και άφθονη μπύρα γεγονός που με έφερε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον hardcore fitness freak mrΓ. Τελικά όχι μόνο τον έπεισα αλλά φωτογραφήθηκε και με το λουκάνικο! (τέτοιες σπάνιες στιγμές δε χάνονται!)