Επιστρέψαμε πίσω μετά απο λίγες μέρες ξεκούρασης, τόσο όμορφες, που πιστεύω θα μας κρατήσουν σε κατάσταση νιρβάνας για όλο το Σεπτέμβριο.
Δεν έχω τοπία να σας δείξω παρά μόνο στιγμές, μια και δεν πήγαμε σε κανέναν απο τους super δημοφιλείς προορισμούς. Στην πραγματικότητα παραμείναμε στο ίδιο σημείο για πέντε μέρες και δεν νοιώσαμε την ανάγκη ούτε για μια βόλτα παραπέρα.
Αποκλεισμένοι απο τον έξω κόσμο, μπορέσαμε να βρούμε πάλι τις ισορροπίες μας σαν οικογένεια, που είχαν λίγο μπαλατζάρει απο την κούραση της δικής μου δουλειάς, τις συχνές απουσίες μου και το νοικοκυριό που είχε αρχίσει να ρημάζει.
Απολαύσαμε την παρέα φίλων και μπορέσαμε να δεθούμε και να έρθουμε πιο κοντά, με τα παιδιά μας να τριγυρίζουν ξυπόλυτα τριγύρω χωρίς κανέναν έλεγχο, μην πιστεύοντας την καλή τους τύχη!
Κι εγώ είχα τη δυνατότητα να αφεθώ για λίγες στιγμές στο γαλάζιο βυθό, να ακούω μόνο τον ήχο της αναπνοής μου και να βλέπω τα πλάσματα της θάλασσας να χορεύουν γύρω μου, ανέμελα, χαρούμενα, σχεδόν τα άκουσα να τραγουδούν σε τζαμαϊκανούς ρυθμούς το "Under the sea"! Ξέχασα την πίεση των προηγούμενων ημερών, απλά επέπλεα ακολουθώντας το ρεύμα.
Κι ενώ πια έχουμε γυρίσει πίσω και προσπαθούμε να μπούμε σε φθινοπωρινό mood και να οργανωθούμε μια στάλα, παρόλα αυτά μας έχει μένει μια ηρεμία, ένα μούδιασμα που δε μας αφήνει να παρασυρθούμε πάλι στους ίδιους τρελούς ρυθμούς του παρελθόντος.
Βρισκόμαστε ακόμη εκεί πίσω, κάτω απο τον καυτό ήλιο, με τον ήχο του κύματος και το γέλιο των παιδιών. Ευγνωμονούμε το Θεό για τις ευλογίες που μας έστειλε απλόχερα, και ευχόμαστε για μια όμορφη σχολική και εκκλησιαστική χρονιά με κάθε εποχή να μας δίνει την ίδια χαρά που μας έδωσε αυτό το καλοκαιράκι.
Καλή Χρονιά φίλοι μου, ότι καλύτερο σε σας και τις οικογένειες σας, και κάθε καλό μέσα απο την καρδιά μου...