Οι μέρες και οι μήνες περνούν σα νεράκι και ούτε που κατάλαβα πότε έφτασα σχεδόν στο τέλος της εγκυμοσύνης. Τώρα είναι που έχω αρχίσει να την καταλαβαίνω για τα καλά, όχι μόνο εγώ αλλά και οι γύρω μου, μια και είμαι μια κινούμενη γκρίνια! Όταν δεν είμαι κουρασμένη απο την αϋπνία συνήθως έχω βαρυστομαχιά ή δύσπνοια απο το στρίμωγμα που μου κάνει το μωρό στον θώρακα. Παράλληλα όμως με έχει πιάσει και μια φοβερή ανυπομονησία να τον γνωρίσω επιτέλους, να τον πιάσω στα χέρια μου, να τον αγκαλιάσω! Και φυσικά με έχει πιάσει και το σχετικό nesting syndrome, φτιάχνω τη φωλιά που λένε, ελάχιστα πράγματα όμως αφορούν τη γέννα.
Με την έντονη συννεφιά του τελευταίου καιρού δεν είχα την όρεξη να τραβήξω φωτογραφίες απο τα κατορθώματα μου, όλες μου φαίνονται σκοτεινές και άχαρες. Ξόδεψα όμως αρκετό χρόνο στο μπαλκόνι μου, το οποίο έχει αρχίσει να με ανταμείβει.
Οι νάρκισσοι έχουν πετάξει πελώρια φυντάνια και τα
παχύφυτα μου είναι σε πλήρη άνθιση. Μου φαίνεται πολύ παράξενο που
εγώ ασχολούμαι με την κηπουρική, γιατι στο παρελθόν δε με συγκινούσε καθόλου, πίστευα μάλιστα οτι δεν τα καταφέρνω.
Τώρα πια μου δίνει μια ηρεμία και μια χαρά, να βγαίνω μέσα στην ησυχία του πρωινού στο μπαλκόνι μου, να περιποιούμαι αυτά τα ζωντανά γλαστράκια, να παρατηρώ τις μικρές λεπτομέρειες και να κάνω σχέδια για το μέλλον!
Μέσα σ' αυτά τα σχέδια ήταν το να αποκτήσω και μια πεόνια, το αγαπημένο μου λουλούδι αυτή την εποχή. Έχω μεγάλη αγωνία για το αν θα πιάσει, άν όμως τα καταφέρει θα είναι υπέροχη. Αν έχει καμιά σας φυτέψει ποτέ, θέλω οπωσδήποτε συμβουλές!
Επίσης σχεδιάζω στο μυαλό μου και ένα στεφάνι για την πόρτα μας, δεν ξέρω αν είναι νωρίς, ξέρετε τι λένε, ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...!
Το πιο ευχάριστο είναι οτι έχω πάρει μεγάλη φόρα με την ραπτομηχανή, απο τη στιγμή που την κατέβασα αραχνιασμένη για τη
στολή της μικρής, δεν έχω σταματήσει να ράβω διάφορα. Για κάποια ελπίζω να καταφέρω να σας κάνω tutorial, το θέλω πολύ!
Ειδικά για κάτι που έφτιαξα με τα παραπάνω υφάσματα, δεν είναι σκέτη γλύκα οι γκέισες;;; Μόλις έπεσε το βλέμμα μου σ' αυτό το ύφασμα η καρδιά μου πετάρισε λίγο, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Ήδη το έχω ράψει και σχεδιάζω και που αλλού θα το βάλω!
Με την έντονη συννεφιά του τελευταίου καιρού δεν είχα την όρεξη να τραβήξω φωτογραφίες απο τα κατορθώματα μου, όλες μου φαίνονται σκοτεινές και άχαρες. Ξόδεψα όμως αρκετό χρόνο στο μπαλκόνι μου, το οποίο έχει αρχίσει να με ανταμείβει.
Οι νάρκισσοι έχουν πετάξει πελώρια φυντάνια και τα παχύφυτα μου είναι σε πλήρη άνθιση. Μου φαίνεται πολύ παράξενο που εγώ ασχολούμαι με την κηπουρική, γιατι στο παρελθόν δε με συγκινούσε καθόλου, πίστευα μάλιστα οτι δεν τα καταφέρνω.
Μέσα σ' αυτά τα σχέδια ήταν το να αποκτήσω και μια πεόνια, το αγαπημένο μου λουλούδι αυτή την εποχή. Έχω μεγάλη αγωνία για το αν θα πιάσει, άν όμως τα καταφέρει θα είναι υπέροχη. Αν έχει καμιά σας φυτέψει ποτέ, θέλω οπωσδήποτε συμβουλές!
Επίσης σχεδιάζω στο μυαλό μου και ένα στεφάνι για την πόρτα μας, δεν ξέρω αν είναι νωρίς, ξέρετε τι λένε, ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...!
Το πιο ευχάριστο είναι οτι έχω πάρει μεγάλη φόρα με την ραπτομηχανή, απο τη στιγμή που την κατέβασα αραχνιασμένη για τη στολή της μικρής, δεν έχω σταματήσει να ράβω διάφορα. Για κάποια ελπίζω να καταφέρω να σας κάνω tutorial, το θέλω πολύ!
Ειδικά για κάτι που έφτιαξα με τα παραπάνω υφάσματα, δεν είναι σκέτη γλύκα οι γκέισες;;; Μόλις έπεσε το βλέμμα μου σ' αυτό το ύφασμα η καρδιά μου πετάρισε λίγο, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Ήδη το έχω ράψει και σχεδιάζω και που αλλού θα το βάλω!